Interview met Roos: “Ik ben dankbaar voor mijn burn-out en mijn hoogsensitieve karakter!”

Ik heb Roos leren kennen tijdens een paar workshops die ik gaf en we volgen elkaar op social media. Roos heeft een burn-out gehad en is daar nog herstellende van, maar is al een heel eind op weg. Het mooie aan Roos vind ik dat ze heel goed de positieve kanten kan inzien van haar burn-out en haar gevoelige karakter. Lees hieronder hoe ze dat heeft geleerd en hoe overprikkeling voor haar precies voelt. Haar verhaal heeft een mooie boodschap voor (hoog-)gevoelige mensen die net in een burn-out zitten of er tegenaan lopen.

Het doel van de interviews is om verhalen te delen rondom HSP, overprikkeling en dat HSP’ers het gevoel hebben dat ze niet de enige zijn die zich zo ‘overprikkeld’ of ‘overwhelmed’ kunnen voelen. Dat we er opener over worden en elkaar positief kunnen inspireren en elkaar tips kunnen geven.

Hoi Roos, voor een nieuwe blogreeks over hoogsensitiviteit en hoe overprikkeling nou precies voelt, heb je aangegeven dat je wel mee wilt doen. Ik ben benieuwd naar je verhaal, jouw tips voor mede HSP’ers en heb een aantal vragen voor je. Laten we beginnen!

A: Zou je jezelf even kort willen voorstellen: wie ben je wat doe je, hoe oud ben je? En wat de reden is waarom je jezelf hebt aangemeld voor dit interview?

R: Mijn naam is Roos, ben 33 jaar en werk als receptioniste. Ik heb altijd veel horeca-werk gedaan, ook als leidinggevende. Ik heb een burn-out gekregen door de hectiek in de horeca en ben hier nog steeds wel herstellende van, maar het gaat gelukkig al een stuk beter.

Ik heb me aangemeld voor het interview omdat ik zowel jou als anderen graag help door mijn verhaal, zowel over mijn burn-out, mijn hoogsensitiviteit en mijn perfectionisme, te delen. Mijn perfectionisme is denk ik zeker iets wat één van de redenen is geweest dat ik in een burn-out terecht ben gekomen en ik denk dat veel HSP’ers ook perfectionistisch ingesteld zijn.

A: Heel mooi, en dankjewel alvast dat je dit wilt delen met ons.

Hoe ben je erachter gekomen dat je hoogsensitief bent?

R: Ik ben altijd al erg gevoelig geweest, dat heb ik altijd al wel geweten, maar na gesprekken met de praktijkondersteuner van mijn huisarts die ik had toen ik net in een burn-out zat, werd dit eigenlijk wel bevestigd. Ik heb een boek van haar gekregen over HSP; ik had er nog nooit zo over nagedacht, maar na het lezen van dit boek dacht ik: “Verrek, daar zit wat in, hier herken ik mezelf volledig in!”

A: Ben je al hoogsensitief sinds je geboorte denk je?

R: Ja, dat denk ik wel. Als ik terugdenk aan vroeger; ik was altijd de gevoeligste in ons gezin. Als bijvoorbeeld mijn ouders een woordenwisseling of ruzie hadden, was ik altijd helemaal ontdaan. Ik moest dan snel huilen, wou me dan echt afzonderen en alleen zijn, terwijl mijn broer en zus het niet zo leek te raken. Voor mij voelde het alsof er dan echt héél veel gebeurde, alsof het heel heftig was. En mijn broer en zus die stapten daar vrij snel overheen.

A: Heb je het idee dat je jouw hoogsensitiviteit geërfd hebt van één van jouw ouders?

R: Hhm, dat weet ik eigenlijk niet zo goed, misschien van mijn moeder, maar die is door bepaalde gebeurtenissen in het verleden emotioneel introvert geworden. Ik denk namelijk dat mijn moeder van nature ook heel gevoelig is. Ik denk dat het ook te maken heeft met de tijdsgeest waarin we leven. In vergelijking met vroeger is er is nu meer ruimte om gevoelig te zijn.

A: Hoe voelt het voor jou als je compleet overprikkeld bent?

R: Het voelt voor mij echt als overbelast zijn. Ik heb dat gevoel nu nog steeds wel eens. Door mijn burn-out ben ik me heel erg bewust geworden van deze momenten; wanneer ik het heb en hoe het komt dat ik dan overprikkeld ben. Het kan bij mij heel erg verschillen hoe het voelt als ik overprikkeld ben. De ene keer is het enorm fysiek en heb ik trillende handen en een opgejaagd gevoel, maar het kan zich ook uitten in dat ik me heel emotioneel, somber of juist oververmoeid voel.

A: Voel je het al beter aankomen? Zodat je er eerder op kan reageren?

R: Soms wel, maar nog niet altijd. Het gebeurt nog wel eens dat ik achteraf denk: hé, dit is er gebeurd en daarom voel ik me nu dus zo overprikkeld en die had ik dan niet zien aankomen.

A: Hoe probeer je te leren aanvoelen dat je overprikkeld zou kunnen raken?

R: Dingen uitproberen, testen wat wel en wat niet werkt voor mij. Ik probeer echt beter te luisteren naar mijn lichaam en dat betekent echt bij mezelf nagaan wat mijn energieniveau op een moment is. Dat betekent dat ik geregeld bewust tijd voor mezelf in plan, zodat dat ik me weer kan opladen. Bijvoorbeeld tussen werk en sociale afspraken door, dan heb ik echt even een moment voor mezelf nodig, alleen. Zodat ik me helemaal kan afsluiten voor alle prikkels.

A: Het is al een hele mooie stap in het proces dat je je al veel bewuster bent wat triggers voor jou zijn en wat je nodig bent om dit te voorkomen.

Wat doe je als je compleet overprikkeld bent?

R: Afzonderen; ik probeer echt mijn rust te pakken. Even geen andere mensen. Even er gewoon “zijn”, that’s it. Soms betekent dat gewoon even op bed liggen met de ogen dicht. Dat heb ik soms wel echt even nodig.

A: Jouw burn-out heeft voor jou eigenlijk bevestigt dat wat je al wist, dat je hoogsensitief bent. Wil je nog iets vertellen over jouw burn-out? Of andere gevoelige personen die net in een burn-out zitten iets meegeven?

R: Ja zeker, het klinkt misschien heel stom, maar eigenlijk ben ik best blij dat ik een burn-out heb gekregen. Ik ben vooral blij dat ik het nu heb gekregen en niet pas over 10, 20 of 30 jaar. Het heeft me namelijk heel erg veel geleerd over mezelf. Ik ben er, nu al, veel sterker uit gekomen. Ik weet veel beter wie ik ‘ben’. Voorheen ging ik altijd maar door en door, wou overal bij zijn en altijd iedereens problemen proberen op te lossen. Ook al wou die ander niet geholpen worden. Ik vond: iedereen moest altijd blij zijn en ik kon daaraan bijdragen. Maar, omdat ik onbewust altijd goed aanvoel wat er met een ander is of hoe het met diegene gaat, was dit een soort automatisch proces. Wat voor mij zelf enorm veel energie kostte. Bovendien wou ik altijd maar “meer, meer en meer”. Meer kunnen, meer werken. Ik heb nu geleerd om tevreden te zijn met wie ik ben, wat ik heb en wat ik kan.

“Waarom 5 dagen werken als 3 dagen ook kan?” Ik ben daar nu tevreden mee! Ik ben nu gelukkig met mezelf in plaats van dat ik alleen maar bezig ben met anderen gelukkig te maken.

A: Heel mooi dat je je burn-out als een mooie levensles ziet en dat je nu zo in het leven staat. Veel mensen van onze leeftijd lopen tegen een burn-out of hebben vergelijkbare klachten. Het lijkt wel of het te maken heeft met de prestatiemaatschappij waarin wij zijn opgevoed, maar ik heb ook het idee dat er een tendens is dat dit aan het veranderen is. Hoe zie jij dit?

R: Ja, misschien wel. Als ik bijvoorbeeld naar de jongeren van nu kijk waar ik mee in contact kom via mijn werk, die staan wel al heel anders in het leven dan onze generatie. Vooral op het gebied van werk. Ze zijn veel minder prestatiegericht en zijn zich veel bewuster van wat voor bezigheden ze gelukkig worden, ook in het werk. Ik denk dat het ook weer te maken heeft met bepaalde fases waar generaties doorheen gaan. Zo zijn wij heel prestatiegericht opgevoed en zullen wij onze kinderen weer wat vrijer opvoeden, maar misschien volgt er dan weer een generatie die weer net zoals onze ouders zijn. Dat weet ik niet, haha, maar het heeft denk ik wel te maken met hoe je zelf bent opgevoed denk ik.

A: Heb je nog andere algemene tips of inspiratie voor andere HSP’ers of mensen die in een burn-out zitten?

R: Mijn grootste tip is: Acceptatie! Accepteren dat je in een burn-out zit, accepteren dat je nu eenmaal gevoelig bent en niet kan of wil wat anderen voor je bedacht hebben. Acceptatie betekent, in het geval van een burn-out, letterlijk tegen jezelf en daarna tegen anderen durven toegeven en uitspreken dat je een burn-out hebt. Doe je dat niet, dan is herstel niet mogelijk. Acceptatie is misschien wel de moeilijkste stap, maar gun het jezelf,

want daarna kun je in het proces heel veel leren en mooie dingen weer gaan ervaren! En, o ja: neem vooral je tijd, luister goed naar jezelf en je eigen lichaam.

Een zin, een soort affirmatie die ik voor mezelf vaak herhaalde en mij hielp en nog steeds helpt – en ik geloof hier nu ook echt in – is:

“Je bent goed zoals je – nu – bent!”

Dankjewel Roos, voor je mooie, positieve bijdrage en woorden. Ik denk dat jouw verhaal helemaal een mooie boodschap bevat voor HSP’ers die net in een burn-out hebben of er tegenaan lopen!